Właśnie dobiegają końca doroczne imprezy studentów i wykładowców organizowane celem maksymalizacji zysków w branży monopolowej, co niezbicie dowodzi, że fotografowie z żalem opuszczą kluby i przeniosą się (chcąc nie chcąc) w plener. Niektórzy zaliczają plenerowe festiwale jak dupy pod gimnazjum, w zasadzie tylko po to, żeby mieć się czym pochwalić na Fejsie. Nie ma znaczenia,
Nie, żebym tłumaczyła się publicznie, dlaczego w pracy używam "kurwy" zamiast przecinka i dlaczego trudno zrozumieć treść zasadniczą w ciągu inwektyw które wypluwam. Pomijając temat światła (o tym chyba napiszę całą książkę), rozchodzi się bowiem o ciężką przypadłość, która dopada mnie regularnie, tuż po przekroczeniu drzwi klubu czy innej hali. Chodzi tu o zjawisko wykorzystywane
Kopiujcie, wykorzystujcie na plakatach i biletach, róbcie sobie okładki płyt. Dzielcie się, podajcie dalej, przerabiajcie na wszystkie sposoby (najlepiej jakimiś filtrami z Flickera czy innego Instagrama) i koniecznie NIE podpisujcie. To Wasze zdjęcia, bo na nich jesteście, drodzy Artyści. Umieszczajcie gdzie popadnie, najlepiej bez podpisu. A potem gdy fotograf nieśmiało upomni się o swoje odpiszcie mu
Nie od dzisiaj wiadomo, że to aparat robi zdjęcia, a ich jakość jest uzależniona wyłącznie od nominalnej ceny sklepowej urządzenia. Występuje tu ścisła korelacja, polegająca na tym, że im droższy aparat posiada fotograf, tym bardziej biją się o niego portale i gazety drukowane. W przypadku fotografii koncertowej marka, model oraz cena aparatu odgrywa bardzo istotną
